Licówka kompozytowa – zastosowanie

Licówka kompozytowa to cienka warstwa materiału na bazie żywic kompozytowych, którą nakłada się na przednią powierzchnię zęba w celu poprawy jego kształtu, koloru lub drobnych wad estetycznych. Jest to jedno z najbardziej dostępnych rozwiązań w stomatologii estetycznej, pozwalające na natychmiastową korektę uśmiechu bez konieczności ingerencji w strukturę zęba na tak dużą skalę, jak w przypadku tradycyjnych licówek porcelanowych. Choć ich trwałość jest nieco niższa niż w przypadku ceramiki, licówki kompozytowe wyróżniają się szybkim efektem, mniejszym kosztem i możliwością natychmiastowych poprawek.

Zabieg wykonania licówki kompozytowej rozpoczyna się od konsultacji i dokładnej oceny stanu uzębienia. Stomatolog analizuje nie tylko estetykę konkretnego zęba, ale również ułożenie całego łuku zębowego, zgryz, kształt warg i uśmiechu. W przeciwieństwie do licówek porcelanowych, które przygotowuje się w laboratorium protetycznym na podstawie wycisków lub skanów, licówka kompozytowa wykonywana jest bezpośrednio w gabinecie – w tzw. technice „bezpośredniej” (ang. direct veneers). Oznacza to, że lekarz modeluje materiał kompozytowy warstwami bezpośrednio na zębie, kontrolując jego kształt, proporcje i odcień na bieżąco. W zależności od sytuacji klinicznej, zabieg może być wykonany całkowicie bez szlifowania lub z minimalną preparacją szkliwa. To ogromna zaleta dla pacjentów ceniących metody mało inwazyjne – kompozyt nie wymaga trwałego oszlifowania zęba, dzięki czemu struktura tkanek twardych jest w dużej mierze zachowana. Cały proces trwa zwykle od 30 minut do 1,5 godziny na jeden ząb, a efekt widoczny jest natychmiast po zakończeniu procedury. Co więcej, w razie potrzeby – np. odprysku lub zmiany koloru – licówkę kompozytową można łatwo naprawić bez konieczności jej zdejmowania i ponownego wykonywania.

Zakres zastosowań licówek kompozytowych jest szeroki. Najczęściej używa się ich do zamykania diastem (przerw między zębami), maskowania przebarwień niereagujących na wybielanie, korekcji niewielkich rotacji lub wydłużenia startych krawędzi siekaczy. Są także dobrym rozwiązaniem w sytuacjach tymczasowych, np. jako etap przejściowy przed wykonaniem trwałych rekonstrukcji ceramicznych. W porównaniu do licówek porcelanowych, licówki kompozytowe oferują większą elastyczność w modyfikacjach estetycznych, jednak kosztem nieco mniejszej odporności mechanicznej i większej podatności na przebarwienia. Trwałość licówki kompozytowej zależy od wielu czynników: jakości użytego materiału, techniki wykonania, higieny jamy ustnej pacjenta oraz stylu życia (np. diety, nawyków – takich jak obgryzanie paznokci czy zgrzytanie zębami). Przeciętnie wynosi od 3 do 7 lat, choć przy odpowiedniej pielęgnacji może utrzymywać się dłużej. Warto pamiętać, że materiał kompozytowy jest bardziej chłonny niż porcelana, dlatego pacjenci powinni unikać nadmiernego spożycia silnie barwiących produktów – takich jak kawa, herbata, czerwone wino czy papierosy.

W kontekście kosztów, licówki kompozytowe wypadają korzystniej niż ich porcelanowe odpowiedniki. Warto jednak podkreślić, że mimo niższych kosztów i krótszego czasu wykonania, sukces zabiegu zależy w dużej mierze od umiejętności lekarza. Modelowanie kompozytu wymaga dużej precyzji, wyczucia estetyki i znajomości anatomicznych proporcji zębów.